Poetry International Poetry International
Gedicht

Carolyn Forché

FOR ILYA AT TSARSKOYE SELO

VOOR ILYA OP TSARSKOJE SELO

We staan bij het openslaande raam van Poesjkins lyceum.
Dit zijn de schoolbanken waar Poesjkin schreef, zijn krijtborden, zijn gradenboog.
Sneeuw valt van hier in het verleden en vervaagt op gouden minaretten.
Sneeuw smelt langzaam van de berken. Met winterkrijt wordt een les geschreven:
Op de dag dat Michelangelo stierf in Rome, werd Galileo geboren in Pisa.
Isaac Newton werd geboren in het jaar dat Galileo stierf. Toen men op zoek ging
naar de dichter Kabir, troffen ze onder zijn lijkwade slechts een tak jasmijn.
De mens is als het standbeeld dat fluistert over het marmer dat uit zijn mond is gebeiteld.
Jij bent de bewaarder van dit beeld, staande in je stille wereld.
Het jaar dat Newton stierf, was er een schuurbrand tijdens een poppenspel.
Kabir zegt dat alle lijken naar dezelfde plek gaan, en dat de wereld verliefd is
geworden op een droom. Dit leven is niet hetzelfde als je andere leven.
We staan hier nu in een van de pelgrimsoorden van de zilveren dichters.
Jij bent een van de zilveren. De sneeuw is een witte pauw in een Russisch gedicht.

FOR ILYA AT TSARSKOYE SELO

We stand at the casement window of Pushkin’s Lycée.
These are the desks where Pushkin wrote, his chalkboards, his astrolabe. 
Snow falls from here into the past and vanishes on golden minarets.
Snow recedes from the birches. A lesson writes itself in winter chalk:
On the day Michelangelo died in Rome, Galileo was born in Pisa.
Isaac Newton was born the year Galileo died. When they searched for
the poet Kabir, they found nothing beneath his shroud but a sprig of jasmine. 
Man is like the statue whispering about the marble chiseled from his mouth.
You are the guardian of this statue, standing in your silent world.
The year Isaac Newton died, there was a barn fire during a puppet show.
Kabir says all corpses go to the same place, and the world has fallen
in love with a dream. This life is not the same as your other life.
We are here now in one of the shrines of the silver poets.
You are one of the silver. The snow is a white peacock in a Russian poem.
Close

VOOR ILYA OP TSARSKOJE SELO

We staan bij het openslaande raam van Poesjkins lyceum.
Dit zijn de schoolbanken waar Poesjkin schreef, zijn krijtborden, zijn gradenboog.
Sneeuw valt van hier in het verleden en vervaagt op gouden minaretten.
Sneeuw smelt langzaam van de berken. Met winterkrijt wordt een les geschreven:
Op de dag dat Michelangelo stierf in Rome, werd Galileo geboren in Pisa.
Isaac Newton werd geboren in het jaar dat Galileo stierf. Toen men op zoek ging
naar de dichter Kabir, troffen ze onder zijn lijkwade slechts een tak jasmijn.
De mens is als het standbeeld dat fluistert over het marmer dat uit zijn mond is gebeiteld.
Jij bent de bewaarder van dit beeld, staande in je stille wereld.
Het jaar dat Newton stierf, was er een schuurbrand tijdens een poppenspel.
Kabir zegt dat alle lijken naar dezelfde plek gaan, en dat de wereld verliefd is
geworden op een droom. Dit leven is niet hetzelfde als je andere leven.
We staan hier nu in een van de pelgrimsoorden van de zilveren dichters.
Jij bent een van de zilveren. De sneeuw is een witte pauw in een Russisch gedicht.

FOR ILYA AT TSARSKOYE SELO

Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère