Diana Chin-A-Fat nieuwe directeur Poetry International

20 juni 2022

Diana Chin-A-Fat gaat per 1 september 2022 aan de slag als de nieuwe algemeen directeur van Poetry International. Dit maakte het bestuur bekend op 12 juni bij de afsluiting van het 52ste Poetry International Festival Rotterdam. Met Chin-A-Fat kiest Poetry International voor een directeur die passie voor poëzie combineert met verbinding, zakelijk talent en een grote overtuigingskracht. Chin-A-Fat is momenteel nog verbonden aan de Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur als senior beleidsadviseur en als voorzitter van de adviescommissie Stadsdichter Rotterdam. In het verleden had Chin-A-Fat verschillende functies en rollen, o.a. die van literatuurrecensent, coördinator Schrijversschool van de SKVR en adviseur Schrijven bij Kunstfactor. Daarnaast was zij adviseur Letteren bij de landelijke Raad voor Cultuur. 

Luister hier Diana Chin-A-Fat in De Taalstaat (20/08/22) > 

Diana Chin-A-Fat: “Al meer dan 50 jaar leeft Poetry International in de harten en hoofden van haar publiek. Ik vind het een eer om op die rijke historie voort te mogen bouwen en samen met het team de toekomst van Poetry International vorm te gaan geven. Dat gaan we doen door sterk in te zetten op de inhoud: poëzie in de breedste zin van het woord. Verwondering en plezier zijn daarbij wat mij betreft de sleutelwoorden.”

Bestuur en medewerkers zijn zeer verheugd over de benoeming, aldus voorzitter Mireille Pondman: “Wij zien in Diana een directeur voor Poetry die verbinding, passie voor de poëzie en zakelijk talent combineert.”

Chin-A-Fat volgt interim-directeur Reinier Weers op die na het vertrek van Inez Boogaarts in het najaar van 2021 de honneurs waarnam. Weers heeft met het team van Poetry International afgelopen juni een succesvolle 52ste editie van Poetry International Festival neergezet. Festivaldichter Marjolijn van Heemstra verwoordde dat als volgt: “bijna emotioneel van de hoeveelheid publiek en de waanzinnige mix van stokken en stekjes die nieuwsgierig rondloopt, en vooral van het idee dat poëzie nog altijd gedragen wordt door een stevige groep wonderschone types die taal de tijd en ruimte geven die ze zo hard nodig heeft. Omdat we anders verstarren.”